عشق ورزی به تهیدستان و فقیران
بسیاری از اولیای خدا در میان تهیدستان و فقیرانند از این جهت نباید به احدی از این طایفه به چشم حقارت نظر كرد بلكه باید ادب و احترام و خوش اخلاقی و خوش رفتاری را نسبت به آنان رعایت كرد و آنان را از خود برتر و بهتر دانست. اینان گروهی هستند كه خداوند متعال در قرآن از آنان به خوبی یاد كرده و بزرگانشان دانسته و پیامبرش را به احترام آنها فرمان داده است.
خداوند در شب معراج به پیامبرش فرمود :
محبت برای خدا محبت به تهیدستان و فقیران و نزدیک شدن به ایشان است .
پیامبر گفت : پروردگارا تهیدستان و فقیران كیانند ؟ خداوند فرمود : كسانی كه به كم راضی اند و بر گرسنگی صابرند و بر آسانی شاكرند، از گرسنگی و تشنگی خود شكایت نمی كنند و دروغ نمی گویند و بر پروردگارشان خشمگین نمی شوند و آنچه از دستشان رفته اندوه نمی خورند و به آنچه به آنان داده شده شاد نمی گردند.
ای احمد : محبت من به تهیدستان و فقیران است پس به آنان نزدیک شو و نشستن آنان را به خود نزدیک گردان تا به تو نزدیک شوم .
نشست و برخاست با فقیران ، به خانه آنان رفتن ، با آنان عاشقانه معاشرت كردن و به آنان محبت كردن آلودگی كبر را از قلب می زداید و بیماری خود بینی و فخر فروشی را درمان می كند و انسان را محبوب خدا می كند .
متكبران كه از رحمت پروردگار محرومند و از اخلاق پیامبران و امامان دورند و درونی آلوده دارند و از نشست و برخاست با فقیران امتناع می ورزند این خودخواهان مغرور و آلودگانی كه نشست و برخاست با فقیران را ننگ و عار می دانند گویا خبر ندارند كه پیامبر فرموده است كسی كه در دلش به وزن دانه خردلی از كبر است وارد بهشت نمی شود.
