? تو که هرچی نماز می خونی مشکلات زندگیت بیشتر میشه پس چرا دیگه نماز میخونی؟
⭕️ ما گاهی اوقات با حرف‌های خوب و بلندپروازانه، خودمان را مأیوس و همّت خودمان را نابود می‌کنیم، لذا اصلاً برای اصلاح خودمان حرکت نمی‌کنیم!
⭕️ مثلاً می‌گوییم: «آدم باید دائماً به خدا توجه داشته باشد و یک لحظه هم نباید غفلت کند! باید همۀ خوبی‌ها را داشته باشد و همۀ بدی‌ها را کنار بگذارد و حتی یک گناه هم انجام ندهد!» خُب ما که نمی‌توانیم این‌گونه باشیم؛ لذا مأیوس می‌شویم!
⭕️ امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: تقوای خدا را داشته باش اگرچه؛ یک‌ذره باشد. بین خودت و خدا پرده‌ای از حیا بکش، اگرچه رقیق و نازک باشد. (تحف‌العقول/361)
⭕️ لازمۀ توجه به خدا این نیست که آدم، یک‌دفعه‌ای خوبِ خوب بشود و همۀ بدی‌ها را کنار بگذارد! گاهی «یک‌لحظه توجه» غوغا می‌کند و مقدرات آدم را تغییر می‌دهد.
⭕️ در موقعیت‌های خوب معنوی (مثل روضه و زیارت) دنبال همین «یک‌لحظه توجهِ خوب» باش! اتفاقاً وقتی دنبال این یک‌لحظه می‌گردی، خیلی بهتر و بیشتر، حالِ خوش پیدا می‌کنی نسبت به وقتی که انتظار «توجهِ دائمی» از خودت داری.
⭕️ داشتنِ آرمان‌های بلند، خوب است اما نباید موجب ناامیدی شود. بدبختی انسان، وقتی شروع می‌شود که مأیوس شود. ابلیس سعی می‌کند با حرف‌های خوب، ما را مأیوس کند، مثلاً می‌گوید: «تو چیزی نمی‌شوی! تو که نمی‌توانی مثل آقای بهجت(ره) بشوی؛ لذا بیخودی همّت نکن!»
⭕️ در مسیر زیارت-خصوصاً در اربعین- نورانیت و رحمت، فراوان هست. شرط اینکه بتوانیم از این برکات، بهره ببریم، این است که یأس ابلیس، سراغ ما نیاید، به خدا حسن‌ظن داشته باشیم و مطمئن باشیم که امام‌حسین(ع) به ما لطف می‌کند؛ حتی اگر گذشتۀ خوبی هم نداشته باشیم.
?علیرضا پناهیان
