مکه یک شهری که حرمت از خداست

چونکه کعبه اندرونش کیمیاست

مکه داده حرمتی بی حد خدا

واجبش کرده زیارت اغنیا

مکه باشد زادگاه مصطفی

هم وصی او علی مرتضی

شهر مکه آبرو از فاطمه

جمله ساداتند زنسل فاطمه

وارد مکه حسین بن علی

آن که عالم از وجودش منجلی

دید آقا آن امام مه جبین

تیغ در زیر ابا آن خائنین

تا نریزد خون به کعبه آن امام

رهسپار کربلا با آن مقام

لیک بی حرمتی آل سعود

آن که بی رحم و ندارد و فضل و جود

پیروی از خائنان عالم است

هم که جاهل، جاهلان را رهبر است

عده ای مانند خود پَست و لعین

خون مردم را بریزد در زمین

گاه در سوریه مردم را کباب

گاه کشتی غرق و مردم روی آب

گه عراق خونریزی و آوارگی

داعش جاهل کنندش بردگی

در یمن خون ضعیف و بی نوا

همچو جویی مردمانی بی حیا

بحر اربابان پستت ای لعین

بی گناهان جان دهند اندر زمین

حرمت کعبه شکستی بی حیا

عده ای در خون کشیدی در منا

با لب تشنه چو اندر کربلا

جان سپردند چون حسین سرجدا

حاجیان رفتند با صد آرزو

نزد حق با عزت و با آبرو

آتش خالق بسوزاند تو را

هم به دنیا و دگر روز جزا

عن قریبی ای شقی بی آبرو

دست حق پاسخ دهد بی گفتگو

زارعان دنیا تمامش امتحان

هم برای خود، دگر بر دیگران

پی نوشت:

حسین زارعان، فرزند علی، متولد ۱۳۴۰، در دولت آباد به دنیا آمد. تحصیلات وی، پنجم ابتدایی است و حدود ۲۰ سال است که درمورد احادیث و معارف اهلبیت علیهم السلام شعر می سراید.