براي قلم(نوشتن) سه امتياز است كه در بيان نيست:

امتياز اول: باقي بودن. سخن فرار مي‌كند و نوشته باقي است و حديث معروف اميرمؤمنان علي(ع) چه تعبير جالبي

است: «قيّدوا العلم بالكتابه» علم را نگذاريد فرار كند اما جلوگيري از فرار علم با نگارش است.

امتياز دوم: دقيق بودن نوشته. بيان دقيق نيست، ولي نوشته دقيق است. اگر كتاب «كافي» بنا بود با بيان در اين مدت

هزار سال به دست ما برسد اكنون غير از آن چيزي كه «كليني(ره)» نوشته بود، به دست ما مي‌رسيد. هر كس مطالبش را نقل به معنا مي‌كرد، ولي نوشته دقيق است.

امتياز سوم: عميق بودن. مطالب نوشته عميق است، در حالي كه سخن كم محتواست. نويسندگان گاهي يك ساعت

فكر مي‌كنند و يك خط مي‌نويسند ولي سخن نمي‌تواند آن دقت را داشته باشد. از اين رو مصاحبه‌ها هيچ وقت

ارزش اعلاميه‌ها را ندارد. اعلاميه‌ها با دقت نوشته شده است، سند است، بنابراين بقا، دقت و عمق، سه امتياز براي

نگارش و نويسندگي است.

برگرفته ازبیانات آیت الله العظمی مکارم شیرازی،درسمینار نویسندگان علوم ومعارف اسلامی