انتظار ما از روزه
شما از روزه چه انتظاري داريد؟مطلوبتان از روزه چيست كه دنبالش مي‌گرديد؟
اول بايد مطلوب انسان مشخص شود، چون ما از روزه به اندازة مطلوبمان بهره مي‌‌‌گيريم و خداوند به ما بهره مي‌دهد.
مولوي داستان گاوي را نقل مي‌كند كه در تمام شهر بغداد گردش كرد و در عين اين‌كه با آن همه غذاها و خوراكي‌هاي گوناگون روبه‌رو مي‌شد جز پوست خربزه چيزي نمي‌ديد! چرا؟ چون مطلوب جسم و روح گاو، پوست خربزه‌است بقيه چيزها ازنظر او چيزي نيست. مولوي مي‌گويد:
گاو را آري به بغداد ناگهان***بگذرد از اين كَران تا آن كَران
از همه خوب وخوشي‌ها و مزه***او نبينـد غيـر قِشر خـربزه
بعد نتيجه مي‌گيرد كه:
طالـب هـر چيـز اي يار رشيـد***جزهمان‌چيزي‌كه‌مي‌خواهد نديد
عمدة مطلب همين است كه هركس در هر عرصه‌اي دنبال مطلوب خود است و جز آن را نمي‌بيند، حالا در عرصه روزه هم اگر مطلوب ما چيز كمي باشد، از آن حقايق برين روزه كه مطلوب اولياي الهي است محروم خواهيم ماند. پس اول بايد روشن شود از ماه رمضان چه انتظاري مي‌توانيم داشته باشيم، اگر انتظارمان كم باشد بهرة كمي مي‌‌‌گيريم، و اگر همت ما بلند باشد، حقايق عالي نصيب ما ميشود. مثل آن گاو كه از آن همه چيز فقط پوسته خربزه را مي‌‌‌خواست. گندم، هم مغز دارد و هم كاه، بايد مطلوب ما فقط كاه نباشد، اگر مغز را بخواهيم كاه هم نصيبمان ميشود.
از طريق روزه هم ميشود از خداوند دنياي بهتر بخواهيم و هم ميشود مطلوبمان وَجه حق باشــد، يعني «اِبْتِغاءً لِوَجْهِ الله» روزه بگيريم تا خداوند، خودش را به ما بدهد.
پی نوشت:
روزه دریچه ای به عالم معنا استاد طاهرزاده
