امام علی (علیه السلام)فرمودند:القلبمصحف البصر:قلب کتاب چشم است.

برای این کلام حکیمانه دوتفسیروجوددارد:

1_آنچه انسان باچشم میبیندومی آزمایددرقلبش نقش میبندد.

به این ترتیب امام(علیه السلام)اهمیت علوم تجربی وحقایق زیادی راکه انسان میتواندباچشم درک کندبیان فرماید.حقایق مربوط به اسرارآفرینش ونشانه های خداوند.

قرآن مجیددرسوره(حج.46)میگوید:

((افلم یسیروا فی الارض فتکون لهم قلوب یعقلون بهااوآذان یسمعون بهافانهالاتعمی الابصارولکن تعمی القلوب التی فی الصدور)).آیاآنان درزمین سیرنکردندتادل هایی داشته باشندکه حقیقت راباآن درک کنندیاگوشهای شنوایی که باآن بشنوند؟چراکه چشم های ظاهرنابینانمی شودبلکه دل هاییکه درسینه هاست کورمیشود.

2_تفسیردوم اینست که آنچه درقلب وروح انسان است درچشمان اونمایان میشود.درواقع چشم تابلویی است برای اسراردرون.

ولی قرائن نشان میدهدکه معنای اول مناسبتراست.

مابایدمواظب باشیم که بوسیله چشمانمان چی چیزی رادرقلبمان ذخیره میکنیم.

یادمان باشدحضرت زینب (سلام الله علیها)به چه چیزهایی وچگونه نگاه میکردندکه درموردروزعاشورافرمودند:مارایت الاجمیلا.

 برگرفته ازکتاب پیام امیرالمومنین(علیه السلام).ج14