از جان خود اگر چه گذشتم به راحتی
دل كنده ام ولی ز تنت با چه زحمتی

می خواستم به پایت سرم را فدا كنم
اما به خواهر تو ندادند مهلتی

كی گفته قطعه قطعه شدن درد آور است؟
مُردن به عشق تو كه ندارد مشقتی

بهتر نبود جای تو من كشته می شدم؟
بی تو چگونه صبر كنم…. با چه طاقتی؟

از بس برای زخم لبت گریه كرده‌ایم
چشمی ندیده‌ام كه ندیده جراحتی

تو رفتی و غرور حریمت شكسته شد
هنگام غارت حرم، آن هم چه غارتی

آتش زدند خیمۀ ما را و بعد از آن
دزدیده شد تمامی اشیاء قیمتی

این بچه ها تمامی شان لطمه خورده‌اند
با من ولی به شكوه نكردند صحبتی

غصه نخور حقیر نشد خواهرت حسین
از فتح شام آمده‌ام با چه هیبتی

شرمنده‌ام رقیۀ تو در خرابه ماند
لطفی كن و سراغ نگیر از امانتی

عباس اگر نبود اسارت چه سخت بود
ممنونم از حمایت آن چشم غیرتی