تبیین رابطه نگاه و گناه را با این پرسش بررسی می کنیم که چگونه ممکن است با یک نگاه ساده و کم ارزش، به سوی گناه و معصیت کشیده شود و نگاه او باعث سقوط ، هلاکت و گرایش او به سوی گناهان بزرگ تر باشد و دین و دنیای او در معرض فناو نابودی قرار گیرد؟

در پاسخ باید گفت: آدمی موجودی لذت جو است و دوست دارد از همه حواس خود به نوعی لذت ببرد. حس بینایی، یکی از حواس بسیار مهمی است که منشا بسیاری از لذت ها به شمار می آید. نگاه کردن هنگامی برای انسان منشا لذت است که با تمرکز همراه باشد وذهن راب ه خدمت بگیرد، در واقع فلسفه ی چشم چرانی جز این نیست که فرد با تمرکز هنگام نگاه و استخدام تخیلات ، در دنیای خیال به هوسرانی می پردازد ؛ در حقیقت آنچه نگاه را لذت آفرین می کند، تخیلاتی است که فرد در خود می پروراند . فرد با مشاهده یک
چهره زیبا برای آنکه نگاه خود را لذت انگیز کند اوهام لذت آوری در ذهن خودمی آفریند و آنها راتقویت می کند. برای اینکارنخست نگاه خویش راتمرکز و استمرار می بخشد تا بتواند به مرحله تناوری(حالت تجسم) برسد.

پس از نگاه متمرکز به چه زیبا قوه لذت جوی آدمی در وجود او بیدار می شود و تصاویر ذهنی آن را بیشتر می کند و نوعی حسرت و عطش ویژه در جان فرد به حرکت در می آید. آدمی در این مرحله از درون برای ارضای غریزه تحریک شده به صحنه سازی ذهنی رو می آوردو خیلی زود ویژگی های ظاهری فرد را در مغز می پروراندو تصویر کاملی از خصوصیات او درست می کندودر عالم خیال به بهره وری جنسی می پردازد.

پس منشا رابطه نگاه و گناه به وجود رابطه ای وابسته است که بین نگاه و تخیل وجود دارد؛ زیرا نگاه و تخیل هرگز از یکدیگر جدانیستند و اگر بیننده، پاکدامن و عفیف باشد و نگاه هوس آلود نکند، با این همه نمی تواند ذهن را از تخیل غیر ارادی رها سازد؛ جز اینکه تخیل فرد پاک دامن به آلودگی نمی انجامد و این امور را در ذهن خود نمی پروراند؛ ولی کسی که از تربیت دینی فاصله گرفته ذهنش برای ارضای غریزه جنسی تحریک شده به صحنه سازی می پردازد و فرد بیننده احساس می کند بی اختیار به سمت فرد مورد نظر در حال حرکت و نزدیک شدن است که این حالت نشان از تمایل به سرکشی و آلودگی دارد که بر اثر نگاه فرد پدید آمده و فرد به هر نحو ممکن است به آنچه در ذهن خود به تصویر کشیده است برسد و چه بسا در راه رسیدن به آن هدف، از ارتکاب گناه و معصیت نیز شرم نکند ودین و دنیای خود را فدای لذتی خیالی کند.

    آنجا که شهوت خیمه زند جای عقل نیست             غوغا بود دو پادشه اندر ولایتی

پی نوشت:
مدیریت نگاه با توجه به معارف دینی حجت الاسلام رضا اخوی ص21.