وقتي قرآن مي‌فرمايد: «…فَاِنْ اَرَادَا فِصالاً عَنْ تَرَاضٍ مِنْهُمَا وَ تَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا….» اگر پدر و مادر بخواهند با رضايت و مشورتِ يکديگر، فرزندشان را از شير بازگيرند، گناهي مرتکب نشده‌اند. نشان مي‌دهد که مشورت‌کردن زن و مرد با همديگر مورد تأييد قرآن است و مي‌فرمايد: پس از اين‌که مرد، زن خود را طرف مشورت قرار داد و هر دو به چنين نتيجه‌اي رسيدند كه فرزند خود را از شير باز گيرند، در اين حالت گناهي مرتکب نشده‌اند. پس اگر در فرمايش امام‌علي داريم که: «اِيّاکَ وَ مُشاوِرَةُ النِّساءَ اِلاّ مَن جُرِّبَت بِکمال عَقلٍ» بر حذر باش از مشاورة با زنان، مگر آن‌هايي كه کمال عقل آنان آزمايش شده باشد.

روشن مي‌شود اولاً: توصيه‌ي مطلق به ترک مشورت با زنان نيست.

ثانياً: نساء در اين روايت مثل بسياري از روايات به معني زناني است که بيشتر جنبه‌ي شهواني زندگي را محور قرار داده‌اند و حضرت‌ ما را از مشورت با چنين زناني بر حذر مي‌دارند.
امروز جامعة غربي در اثر ميدان‌داري ميلِ اين‌گونه زنان، در حال سقوط کامل است. آيا در اين سقوط زن و مرد فرق مي‌کند يا همه سقوط خواهند کرد؟ پس توصية امام براي نجات جامعه است.[3]

پی نوشت :
1. سوره بقره، آيه 233.
2. الحياة، ج1 ، ص 193.
3.زن آنگونه که باید باشد(زن - خانواده – بحران) ،اصغر طاهرزاده، گروه فرهنگي الميزان،1387
دانلود كتاب:
http://almizan.lobolmizan.ir/index.php/kotob/49-1389-05-08-05-33-32/266-1389-09-25-12-28-26