جناب حجت السلام قرائتی در کتاب خاطرات خود می نویسد:

منزل یکی از محترمین تهران  بودم،پسرش از منافقین فراری بود.پدر،عالمی وارسته  وپسر،منافقی فراری!

درباره اینکه چطور شد پسرش اینگونه شد،تعریف کرد وگفت:

به پسرم نرسیدم.از صبح زود تا آخر شب اینجا وآنجا سخنرانی وبرنامه های علمی وتحقیقی داشتم ولی از فرزندم غافل شدم.الان چوبش را می خورم.

همه اعضای خانواده در این غم می سوزیم که چرا باید جوانی از خانواده ما به این راه کشیده شود.الان می فهمم که امیرالمومنین{علیه السلام} فرمودند:“کسی که کودک در خانه دارد،باید با فرزند خود کودکانه رفتار کند”{کافی،جلد6،ص49} یعنی چه؟

یعن پدرها باید داخل خانه ژست پدری را کنار بگذارند و با بچه همبازی وهمراز شوند.

منبع: از کتاب گلی خوشبو از جانب خداوند.ص110