“آب را گل نکنید…
شاید این آب روان، میرود پای سپیداری…”
صبر کن ای سهراب!
صد سپیدار فدایِ اشکِ نوزادان باد!
آب را گِل نكنید…

شاید از دور علمدار مهدی
مَشکِ طفلان بر دوش، غم و غصه بر دل؛
می رسد تا كه از این آبِ روان،
پُر كند مَشکِ تهی، بِبَرَد جرعه آبی برساند به یمن
تا علی اصغرِ بی شیرِ یمن
نفسش تازه شود و بخوابد آرام…
?آب را گل نكنید…

?اللهم عجل لولیک الفرج