? ” الرحمن الرحيم” در نظر اول چنين مى نمايد كه تنها با فاصله يك آيه تكرار شده است، اما در حقيقت اين طور نيست!
زيرا :

1⃣ ” بسم اللَّه ارحمن الرحيم” با وجود اين كه خود آيه اى مستقل و برترين آيات و آغازگر تمام سوره ها به جر برائت است، ولى اين گونه نيست كه بخواهد جاى آيات را در سوره ها بگيرد، كه هر چه باشد در برابر آيات سوره استقلال دارد.

2⃣ دوم آنكه دو رحمت رحمان و رحيم در «بسم اللَّه الرحمن الرحيم»، دنيا و آخرت را فرا گرفته است، اما در” الرحمن الرحيم” بيشتر شامل آخرت مى باشد، زيرا ما بين” رب العالمين": (پروردگار دو جهان) و” مالك يوم الدين” قرار گرفته است.

3⃣ سوم بايد گفت كه در تكرار و بازآورى آن اشاره اى نهفته است، كه در يك بار نيست، چرا كه پروردگار جهانيان همچون «رب النوع المپ» در افسانه هاى يونان باستان نيست، كه به بندگان همچون دشمنانش يورش آورده و تنها خشم خود را نصيب آنان مى گرداند. خدا در اين تكرار قبل از” مالك يوم الدين” با اشاره اى زيبا رحمت خويش را قبل از غضبش به نمايش آورده است.