بعضی ها چقدر خواستنی مےشوند…..
بعضی ها چقدر به چشم مےآیند …
بعضی ها…..

بعضی ها کارهای خالصانه شان آنقدر زیاد است که این عزیز شدن و به چشم آمدن ، مزد همان گمنامےشان است…..

حکایت این شهدا اما حکایت غریبےست
حکایت یک دل بےقرار است…
دل که بےقرار باشد، خوشی ها و غم های زندگی پیش چشمت مثل حبابی روی آب می شود …

نه به آن اعتماد می کنی و نه رویشان حساب…..

تو هم بےقرار شو
مثل این شهدا…..
#بےقرار که باشی گاهی عهدهایی مےبندی که هر کسی از پس آن بر نمےآید…..
بزرگترین عهدها را…
با همان ها که #قرار_از_دلت_گرفته اند و خودشان ، #قرار_دل_بےقرارت_شده اند …

“خوش به حال دل بی شکیب #بعضیها…”