‍ “توفیق داشتن”

?توفیق داشتن، یعنی از “موافقت الهی” برخوردار بودن.

? موافقت الهی، یعنی هماهنگی با نیروهای هستی.
?توفیق، ریشه اش “وفق” است و همراهی و همیاری در دل آن نهفته است.

? برای سالک، “توفیق” چون دانه ای نورانی است که در وجود او کاشته می شود.
?چه هیچ کاری بدون توفیق داشتن به انجام نمی رسد. کوچک و بزرگ فرقی نمی کند، وجود توفیق، لازم، ضروری و قطعی است.
? توفیق داشتن، خدا را داشتن است.

?آنکه خدا را دارد، همه ی نیروهای مرئی و نامرئی را در خدمت کار خود خواهد یافت. و چنین کاری نه تنها شدنی است بلکه مملو از خیر و برکت نیز خواهد بود.
? برای بهره بردن از “توفیق"، رعایت اصلِ هماهنگی ضروری است.

همانگونه که انجام امور در حوزه های طبیعی، بدون هماهنگی و همسویی نیروهای ذیربط میسر نیست، عمل در حوزه ی ماوراءالطبیعه نیز از همین قاعده پیروی می کند.

? هماهنگی، همسویی و یکسونگری، نشان “توفیق” داشتن است.
?و آنکه توفیق عملِ صالح ندارد، بهترین راه آن است که از “حَیٌّ قَیُّومٌ” به دعا طلب کند.
ریاعی