آيا مومن مجاز به غبطه خوردن هست؟
#مباحث_نهج_البلاغه
آيا مومن مجاز به غبطه خوردن هست؟
اميرالمومنين درفرازي از خطبه ٨٥فرمودند:
والمبغوط من سلم دينه
گاهي فرد حسودي نميكند ولي غبطه ميخورد
فردي كه غبطه اش راميخوريم ، مبغوط ناميده ميشود
حضرت ميفرمايند:اگر ميخواهيد غبطه بخوريد ونعمت كسي به چشمتان بيايد، غبطه كسي رابخوريد كه دينش سالم ميماند.
درآخرالزماني كه انسان صبح ميكند مسلمان است وشب ميكندوكافر ميشود و دائما مردم درحال مشرك شدن هستند ودين داري سخت است وبسياري ازمردم ارتداد ديني دارند
حال كسي كه دينش سالم است ونومن ببعض ونكفر ببعض نيست (بعضي ازامورديني را قبول كند وبعضي رارد كند)
پول دارد، مقام دارد، عيال وار ميشود ، سن اش زياد ميشود، علمش افزايش مي يابد، ولي دين او سالم مي ماند، حق داريم كه به او غبطه بخوريم
واگر قرار باشد به يكي بگوييم خوشا به احوالت ، كسي باشد كه بچگي ونوجواني وجواني وعلم ومقام وپول نداشت اما دين دارد ودينش درسلامت ودرمسير مستقيم باقي مانده است.
ما تازنده هستيم حق حسرت خوردن نداريم چون هنوز وقت داريم وميتوانيم گذشته خودرا جبران كنيم
اگرخوبي به ميدان بيايد،بديهارا يكسره ازبين ميبرد ان
الحسنات يذهبن السيئات اما جاي غبطه خوردن وجوددارد آنهم براي كسي كه درزلزله هاي روزگار دينش سالم مانده است والبته فقط شهيد وعالم است كه تا آخرين لحظه نمي لغزد واز دنيا ميرود.
استاد بروجردي
كلاس شرح نهج البلاغه