ابو بصير روايت مى‌كند كه
ابو بصير روايت مى‌كند كه: روزى به امام باقر گفتم: آيا شما ذريّۀ رسول خدا-صلّى اللّٰه عليه و آله-هستيد؟ فرمود: آرى.
گفتم: رسول خدا-صلّى اللّٰه عليه و آله-وارث همۀ انبيا بوده است؟ فرمود: آرى، وارث همۀ علوم آنها بوده است.
پرسيد: آيا شما نيز تمام علوم رسول خدا-صلّى اللّٰه عليه و آله-را به ارث برده‌ايد؟ فرمود: آرى.
گفتم: شما مى‌توانيد مرده را زنده كنيد و كور مادرزاد و مبتلا به مرض پيسى را معالجه نماييد؟ و به آنچه مردم مى‌خورند و در خانه‌هايشان ذخيره مى‌كنند خبر دهيد؟ فرمود: آرى، به اذن خدا.
سپس فرمود: اى ابا محمّد! پيش بيا. نزديكش رفتم. پس آن حضرت دست به چهره و ديدۀ من ماليد. ناگاه من دشت، كوه، آسمان و زمين را ديدم. سپس بار ديگر دست بر صورت من كشيد و به حالت اول برگشتم (مثل گذشته نابينا شدم) .
آنگاه فرمود: مى‌خواهى كه اين چنين باشى و در روز قيامت چون مردم، حساب تو با خدا باشد، يا آنكه نابينا باشى و بى‌حساب به بهشت بروى؟ گفتم: مى‌خواهم مثل اول باشم؛ زيرا بهشت را بيشتر دوست مى‌دارم.
?بحار:46/249، حديث 42
