?استاد علی صفایی:
مشکل و گیر ما این است، که خودمان را نشناخته‌ایم؛ ما داریم در این دنیا خودمان را خرج می کنیم و بی خیال هم هستیم‌‌‌؛ درست مثل کسی که در شب، یک اسکناس و یک چک ارزشمند را به خیال این که کاغذ است؛ روشن کند تا یک قِرانی اش را پیدا کند، صبح که می فهمد چیزی را شمع راه رسیدن به یک قِرانی کرده است که یک میلیارد ارزش داشته است. این جاست که فریاد 《یاحَسْرَتَا》 سر می دهد. پس دقت كنيم که عمر خود را، هستی خود را در این دنیا خرج چه چیزی کرده ایم؟!