الـــهی!
نـــام تو مــا را جواز!
و مهــــــر تو ما را جهــاز!
الـــهی!
شنــاخت تو ما را امان!
و لطف تو مـــا را عیـــان ـ
الـــهی!
فضـــل تـــو ما را لوا, کنف تــــو ما را ماوی !
الـــهی!
ضیعفان را پناهی
قاصدان را بـــر سراهی
مومنـــــان را گواهی چه بود که افزایی و نگاهی؟
الهــــی!
چه عزیز است او که تو او را خواهی!
ور بگریزد او را در راه آریی…

طـوبی آنکس را کـــه تو او رایی!
آیا که : تا از ما خــــود کرایی