?دنیا به منزله مردار?
ـ : امام صادق عليه السلام فرمود: يا حَفْصُ، ما مَنزلةُ الدُّنيا مِن نَفْسي إلاّ بمَنزلةِ المِيتةِ، إذا اضْطُرِرْتُ إلَيها أكَلْتُ مِنها ••• ثُمَّ تلا قولَهُ :«تلك الـدّارُ الآخِرة نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لا يُرِيدُونَ عُلُوّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَسَادا وَ العَاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ» الآية ، و جَعلَ يَبكي و يقولُ : ذَهبَتْ و اللّه ِ الأمـانيُّ عِندَ هذِهِ الآيةِ .

«اى حفص! دنيا در نظر من چونان مردار است كه هرگاه ناچار شدم ، از آن مى خورم •••». آن گاه آيه «آن سراى آخرت را از آنِ كسانى مى كنيم كه در زمين ، خواهان برترى جويى و تباهكارى نيستند و فرجام [خوش] ، از آنِ پرهيزگاران است» را تلاوت نمود و شروع به گريستن كرد و فرمود: «سوگند به خدا كه با اين آيه همه آرزوها بر باد رفت».
تفسير القمّى ـ به نقل از حفص بن غياث
منبع: میزان الحکمه، ج1