خطری که گروه های فرهنگی را تهدید می کند.همین اندازه می توان گفت مسائلی پیش آمده که سرنوشت قرن آینده را تعیین می کند و بزرگ ترین خطری که گروه های فرهنگی را تهدید می نماید ، جدی نگرفتن این مسائل است و این که با سطحی نگری دینی، وضع را ساده بپندارند و نسبت به اهداف نسل آینده تعمق لازم را به کرا نبندند.

انقلاب اسلامی در ظهور گردبادی از حضور مردم پیروز شد، در حالی که دارای دو عنصر قوت و ضعف بود قوت حضور مردمی که تاریخ جدید را در زیر سایه ی دین و رهبری دینی پایه گذاری کردند  و ضعف عدم درک همه جانبه ی حضور انقلاب  در تاریخ جدید هر سال واقعه ی پیروز یانقلب را جشن می گیریم و باید بگیریم زیرا حادثه ی بزرگی به وقوع پیوست ولی باید آن را با کامیابی قطعی که باشناخت ابعاد قدسی انقلاب ظهور می کند، یکی نپنداریم. زیرا تاریخ جای احساساتی بودن نیست،بلکه جای انسان های حکیمی است که نسبت به احساسات بی تفاوت نیستند.

گروه های فرهنگی که به فعالیت های خود مشغولند، به ندرت متوجه اند چه نقص هایی نسبت به آینده در مقابل خود دارند و چه بسا گرفتار هرج و مرج های سیاسی شوند و در آن هرج و مرج ها منحل گردند و بدون هیچ نتیجه ای در وضع ابتدایی خود بمانند . همین قدر می دانند وضع در حال تغییر است ولی نمی دانند چگونه، اگر متوجه چگونگی به حاشیه رفتن نظام حاکم جهانی نباشیم در هیچ عالمی از عوالم فکر حاضر نیستیم واین است معنای بی عالمی.

وظیفه‌ی اهل تفکر آن است که در تاریخِ خود نقش آفرینی کنند و آن‌چه را که منسوخ است و دورانش به پایان رسیده نشان دهند تا جامعه گرفتار بی فکری و کودنی فرهنگی نشود. کودنی فرهنگی چیزی نیست جز مشغول‌شدن بر اموری که مربوط به تاریخ گذشته است. وقتی تاریخ جدیدی در حال وقوع است آن کس که هنوز در گذشته زندگی می‌کند و در نتیجه منزوی می‌شود، باید خود را در انزوای خود مقصر بداند زیرا نگاه نکرد که اراده‌ی الهی در این دوران به چه چیز اشاره دارد تا امروز نیز وارد ساحت آگاهی گردد.

این روایت را همه ی عزیزان شنیده اید که حضرت صادق می فرمایند« العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَیهِ اللَّوابِس »(کافی/ج1)آنکس که نسبت به زمانه ی خود دانا است ، گرفتار امور اشتباه انگیز نمی شود.

حضرت در این روایت می خواهند ما را متوجه این امر مهم بکنند که اگر تحلیل درستی از آنچه در زمانه می گذرد داشته باشید با بروز و ظهور حوادث غیر عادی غافل نمی شوید و می دانید امور  در چه مسیری در حال حرکت است همچنان که علی می فرمایند «مَن عرف الایّام، لَم یَغْفُل عنِ الاِستعدادِ»(امالی الصدوق،ص321) آنکس که زمان را می شناسد ، از حوادث  و رویدادهای آن غافل نمی شود باز آن حضرت در جایی دیگر می فرمایند «اَعرفُ النّاس بالزّمانِ مَن لَمْ یتعجّب مِن اَحداثه؛ آگاه ترین مردم به زمان، کسی است که از تحولات آن به شگفت نیاید و به خوبی متوجه مسیر و نهایت هر حادثه ای باشد.(تصنیف غرر الحکم و درر الکلم ،ص480)

رهبر انقلاب به این صورت ملت را به تمدن اسلامی نزدیک می کنند و تاکید دارند:

«اگر چنانچه ما بر روی توان خودمان تکیه کنیم ، استقامت آنها درهم خواهد شکست ؛ این را بدانند. تا وقتی که ما چشممان به دست دیگران باشد، دنبال این باشیم که کدام مقدار از تحریم ها کم شد، کدام مقدار چنین ، فلان  حرف را فلان مسئول  آمریکایی گفت یا نگفت تا وقتی دنبال این حرف ها باشیم به جایی نمی رسیم. ما یک کشور بزرگ هستیم یک ملت قوی هستیم ملت با فرهنگی هستیم ملت با استعدادی هستیم ثروت خدادادی هم الی ما شالله داریم  »

 همه چیز گواه بر آن است که خداوند برای عبور از پریشانی فرهنگی که فعلا ما گرفتار آن هستیم و رسیدن به انسجام فرهنگی ، لطفی به ماکرده و شخصیت اشراقی حضرت امام را در منظر ما قرار داده است و ارتباط با این شخصیت در این عصر و زمانه تنها راه حلی است که جامعه ی ما برای رسیدن به آرمان هایش به او نیاز دارد. باز باید از خود پرسید زیر ساخت های فکری و فرهنگی مورد نیاز برای تحقق تمدن اسلامی به آرمان هایش به او نیاز دارد. باز باید از خود پرسید زیرساخت های فکری و فرهنگی مورد نیازبرای تحقق تمدن اسلامی چه چیزهایی می تواند باشد.

منبع:

امام خمینی و سلوک  در تقدیر توحیدی زمانه