بطاست باد، فشا سسیذى ػیذ فطش "
بطاست باد، فشا سسیذى ػیذ فطش
” ػیذ” دس لغت اص هاد “ػ دَ” ب هؼ یٌ باصگطت است، لزا س صٍ اّیی سا و هطىلات ل مَ خوؼیتی بشطشف هی ض دَ ب پیش صٍی اّ ساحتی اّی خًستیي باص
هی گشد ذً، ػیذ هی اًه ذٌ. ها ذًٌ ػیذ فطش لشباى ب ه اٌسبت ایي و دس پشت اطاػت یه ها سهضاى یا ا دًام فشیض بضسي حح، صفا پاوی فطشی خًستیي
ب س حٍ خاى ، باص هی گشدد، آل دَگی اّیی و بش خلاف فطشت است ، اص هیاى هی س دٍ .
” ػیذ فطش” یىی اص د ػیذ بضسي دس س تٌ اسلاهی است. هسلوا اًى س صٍ داس و ها سهضاى سا س صٍ ب پا داضت اص خ سَدى ،آضاهیذى بسیاسی اص واس اّی
هباح دیگش اهت اٌع سٍصیذ ا ذً ، او ىٌَ پس اص گزضت ها سهضاى دس خًستیي س صٍ ها ض اَل اخش پاداش خ دَ سا اص خذا ذًٍ هی طلب ذٌ ، اخش پاداضی و خذا ذًٍ ،
خ دَ ب آ اًى ػٍذ داد است .
س صٍ ا لٍ ها ض اَل سا بذیي سبب ػیذ فطش خ اَ ذً ا ذً و دس ایي س صٍ، اهش اهسان اص خ سَدى آضاهیذى بشداضت هی ض دَ هؤه اٌى سخصت هی یاب ذٌ دس س صٍ،
افطاس و ذٌٌ س صٍ خ دَ سا بطى ذٌٌ .
ػیذ فطش صح ای اص لیاهت
حضشت ػلی )ع( ب ه اٌسبت ػیذ فطش خطب ای لشائت وشد دس آى ، ایي س صٍ سا ب لیاهت تطبی فشه دَ است :
ای هشدم! ایي س صٍ ضوا ، س صٍی است و یًى وَاساى دس آى پاداش هی گیش ذً صیا ىًاساى تب ىْاساى دس آى هأی سَ اً اهیذ هی گشد ذً .
د یًا هحل هسابم است آخشت صهاى اخش گشفتي، ب طْت خایض بش ذًگاى ایي هسابم خ نٌْ خضای باصها ذًگاى است )ػیذ فطش( ضبی تشیي س صٍ ب س صٍ لیاهت
است. چ ىَ دس لیاهت ػذ ای و صیاى واس ذً ، تأسف هی خ سَد ذً غضب اٌن هی گشد ذً ػذ ای و یًى وَاس ذً سستگاس هت ؼٌن ب ؼًوت اّی ال یْ هی -
ض ذًَ . -
لٍتی اص ه اٌصلتاى بشای خ اَ ذًى وًاص ػیذ خاسج هی ض یَذ ، ب یاد آ سٍیذ صها یً سا و اص ه ضٌل بذى خ دَ خاسج ضذ ب س یَ خذای خ دَ خ اَ یّذ سفت .
لٍتی دس خایگا وًاص خ دَ هی ایستیذ ب یاد آ سٍیذ صها یً سا و دس هحضش ػذل ال یْ هی ایستیذ اص ضوا حسابشسی هی و ذٌٌ. لٍتی اص وًاص ب ه اٌصلتاى بش هی
گشدیذ ب یاد آ سٍیذ صها یً سا و ب ه اٌصل خ دَ دس ب طْت خ اَ یّذ سفت .
ای ب ذٌگاى خذا! ووتشیي چیضی و ب ص اًى هشداى س صٍ داس داد هی ض دَ ایي است و فشضت ای دس آخشیي س صٍ ها سهضاى ب آ اًى ذًا هی د ذّ: ” اّى!
بطاستتاى باد، ای ب ذٌگاى خذا و گ اٌ اّى گزضت تاى آهشصیذ ضذ، پس ب فىش آی ذٌ خ یَص باضیذ و چگ بالی ایام سا بگزسا یًذ .”
س صٍ وًاص ػیذ فطش
اص سخ اٌى هؼص هَیي ػلی نْ السلام چ یٌي بشداضت هی ض دَ و س صٍ ػیذ فطش، س صٍ گشفتي هضد است. لزا دس ایي س صٍ هستحب است و ا سًاى بسیاس دػا و ذٌ ب یاد خذا باضذ س صٍ خ دَ سا ب بطالت ت بٌلی گًزسا ذً خیش د یًا آخشت سا بطلبذ .
ه اٌسبت اّی هختلف اسلاهی ، صهی ت خَ ب خذای هتؼال ص ذً و ذٌٌ یاد ا دس ص ذًگی فىش هسلوا اًى است بشای بسیاسی اص ایي ه اٌسبت اّ، اػوال دػا اّی یٍژ ای اص خول ” وًاص” بیاى ضذ است . بش خلاف اغلب خطي اّ اػیاد ، و آهیخت ب غفلت اّ، سَّشا یً اّ ض اَْت است، اػیاد اسلاهی،
وّشا با وًاص، دػا، ا فًاق، صذل ، غسل ، ط اْست … است .
دس حذیث ضشیفی اص اهام سضا ػلی السلام آهذ است :
” خذا ذًٍ ، س صٍ فطش سا بذیي سبب “ػیذ فطش” لشاس داد تا هسلوا اًى ، اختواع هدوؼی داضت باض ذٌ و دس آى س صٍ، گشد نّ آی ذٌ دس بشابش خذا ذًٍ ، ب خاطشه تٌ اّ ؼًوت اّیص، ب تودیذ تؼظین بپشداص ذً، پس آى س صٍ، س صٍ ػیذ تدوغ ، س صٍ صوات سغبت س صٍ یًایص است . “
دس ل تٌَ وًاص ػیذ چ هی خ اَ یًن؟
باسال اْ! ب حك ایي س صٍ، و آى سا بشای هسلوا اًى ػیذ بشای هحوذ صلی الله ػلی ال رخیش ضشافت وشاهت فضیلت لشاس دادی اص ت هی خ اَ نّ و بش هحوذ آل هحوذ دس دٍ فشستی هشا دس شّ خیشی اٍسد و یٌ و هحوذ آل هحوذ سا دس آى اٍسد وشدی اص شّ بذی و هحوذ آل هحوذ سا خاسج ساختی
، ها سا یًض اص آى خاسج ساص، دس دٍ صل اَت ت بش ا آ اًْ. خذا ذًٍا! اص ت هی طلبن، شّ آ چً سا و ب ذٌگاى ضایست ات اص ت خ اَست ذٌ ب ت پ اٌ هی بشم اص شّ
آ چً و ب ذٌگاى خالصت ب ت پ اٌ بشد ذً .
خایض ال یْ
ػوذ تشیي چیضی و دس ایي وًاص، اص خذا خ اَست هی ض دَ، آهشصش هغفشت ال یْ هباسن ساختي ایي ػیذ، با لب لَی طاػات است ایي، ب تْشیي خایض ای
است و خذا ذًٍ ب وًاصگضاساى س صٍ داس، ػطا هی و ذٌ . اهام بالش ػلی السلام اص سس لَ خذا صلی الله ػلی آل س اٍیت هی و ذٌ و فشه دَ : شّ گا س صٍ ا لٍ ها ض اَل )ػیذ فطش( فشا هی سسذ ، ه اٌدی اص س یَ خذا ذًٍ ذًا هی د ذّ : ” ای هؤه یٌي : بطتابیذ ب س یَ خایض اّیتاى .”
آ گًا اهام بالش ػلی السلام س ب خابش وشد فشه دَ : ای خابش! خ اَیض خذا، هثل خایض اّی ایي پادضا اّى یًست! اهش صٍ ، س صٍ خایض اّست !
اص “س یَذ بي غفل “ِ مًل ضذ است : دس س صٍ ػیذ بش اهیشالوؤه یٌي ػلی ػلی السلام اٍسد ضذم دیذم و ضًد ا اًى گ ذٌم خطیف )خ سَاوی اص آسد ضیش( هلب ةٌ )غزا یا حل اَیی و با ضیش ت یْ هی ض دَ ( ه خَ دَ است . پس ب آى حضشت ػشض وشدم : س صٍ ػیذ خطیف ؟ِ !
حضشت فشه دَ : ایي ػیذ وسی است و آهشصیذ ضذ است.
ه اٌبغ:
-1 تحف الؼم لَ، ظ 171 .
2- سٍائل الطیؼ ،ِ ج 5، ظ 141 .
3- وّاى ، ظ 141 .
4- بحاس الا اًَس، ج 41 ، ظ 74 .