فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَيْ‏ءٍ حَتَّي إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَةً فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ؛پس چون آنچه را که بدان یادآوری شده بودند فراموش نمودند درهای همه چیز را ( از نعمت های دنیا برای استدراج و تکمیل آزمایش ) بر روی آنها گشودیم تا چون به آنچه داده شدند خوشحال گشتند و دل بستند به ناگاه به کیفرشان گرفتیم پس یکباره وامانده و نومید شدند.   44انعام

1- انسان نعمت های خدا را فراموش می کند.

2- این آیه جواب خوبی است برای کسانی که می گویند چرا خداوند به کافران نعمت های زیادی می دهد.

3- خداوند به خاطر ناسپاسی انسان او را مجازات می کند.

4- خداوند به انسان ناسپاس نعمت های فراوان می دهد ولی بازهم ناسپاس تر می شود و شاکر نمی شود

5- عذاب ناگهانی است پس ناگهان نعمت های او گرفته می شود.

6- انسان نمی داند درهای نعمت را خدا باز کرده پس سرکشی و طغیان و اسراف می کند.

7-بعضی مواقع نعمت زیاد در اثرتلاش انسان نیست بلکه به خاطر امتحان نکردن یا به خاطر ناسپاسی اوست تا عذاب شود.

8- به نعمت های زود گذر ذنیا دلنبند چون از بین رفتنی است .

9-همه نعمت ها از طرف خداوند است پس چرا ما فراموش می کنیم.

10- خداوند تواناست هم می تواند نعمت بدهد هم می تواند آن ها را بگیرد

اهل بیت شاکر نعمت های خدا بودند و در بعضی مواقع همه آنها را می بخشیدند چون دهنده نعمت را خدا می دانستند