?تجمل گریزی?

?پرده اتاق نقش و نگار داشت. به یکی از همسرانش فرمود: «این را از جلو چشمم دور کن. نگاهش که می کنم، یاد دنیا و زرق و برق آن می افتم.»[1] او با اینکه می توانست از همه چیزهای دنیا استفاده کند، ساده زیستی را می پسندید و می گفت: «افتخار من، فقر است».[2]

[1]. نهج البلاغه، ترجمه: صبحی صالح، خطبه 160.

[2]. «الفَقْرُ فَخری و به افتخِرُ». (سفینة البحار، ج 2، ص 378).