تسلیم
26 بهمن 1398
تسلیم
مومن مانند بچه ی دوساله ای است که روی پاهای پدرو دربغل اونشسته است وبه این فکر می افتد که بلند شود وبازی جست وخیزکند وبه هرجا که دلخواهش است برود پدر هم مانع نمی شود ودرضمن اینکه مراقب اوست وی را آزادمی گذارد. بچه پس ازآن که برخاست ومقداری این طرف وآن طرف دوید خسته می شودودرمی یابد که هیچ جابهتر ازدامان پدرش نیست؛لذادوباره به آغوش اوباز می گرددوهمان جاکه درآغاز نشسته بود می نشیند.
مومن نیز پس ازآن که مقداری به اتکا اختیار خودوبرای رسیدن به خواسته هایش تقلا نمود وخود راخسته کرد، پی می برد که هیچ جایی بهتر ازدامان خدا واولیائش نیست؛ لذا به اختیار خود به آغوش خدا و اولیائش بازمی گردد وبه مقدرات الهی تن می دهد وبه قضای الهی تسلیم می شود .
ارزش واختیار ما به این است که با اختیار خود ، خودراتسلیم خدا و اولیائش کنیم
?مصباح الهدی