?? #تفسیر #ذبح_عظیم ??

? ? ? وقتی ابراهیم (ع) از ذبح اسماعیل (ع) معاف شد، آرزو کرد که ای کاش می توانست برای حقّ قربانی آورد تا مصیبت زده گردد و به حقّ تقرّب جوید. خداوند به او فرمود: ای ابراهیم! که را از همه بیشتر دوست داری؟ عرض کرد: حبیت تو محمّد مصطفی (ص) را، فرمود: او را بیشتر دوست داری یا خود را؟ عرض کرد: البتّه او را، فرمود: فرزند او را بیشتر دوست داری یا فرزند خود را؟ عرض کرد: البتّه فرزند او را، فرمود: ذبح او به دست دشمنانش تو را بیشتر به درد آورد، یا ذبح فرزندت به دست خود؟ عرض کرد: البتّه ذبح او به دست دشمنانش. خداوند کربلا را برای او روایت کرد. ابراهیم (ع) بسیار گریست. فَأَوْحَى اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا إِبْرَاهِيمُ قَدْ فَدَيْتُ جَزَعَكَ عَلَى ابْنِكَ إِسْمَاعِيلَ لَوْ ذَبَحْتَهُ بِيَدِكَ بِجَزَعِكَ عَلَى الْحُسَيْنِ ع وَ قَتْلِهِ وَ أَوْجَبْتُ لَكَ أَرْفَعَ دَرَجَاتِ أَهْلِ الثَّوَابِ عَلَى الْمَصَائِبِ… پس خطاب از حقّ رسيد كه اى ابراهيم ! نالۀ تو را فداى فرزندت اسماعيل قرار دادم چونانكه او را به دست خود فدا كرده باشی، چون بر حسين (ع) و قتل او گريه كردى، واجب گردانيدم از براى تو بلندترين درجات كسانى را كه به جهت مصائب اجر دادم. و اين است تفسير قول حقّ تعالى كه مي فرمايد: وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ… ? ??

? ? (منبع: عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج ۱، ص ۲۰۹)??