تفسیر_قرآن_کریم
#تفسیر_قرآن_کریم
(تفسیر آیه ٢۶ سوره آل عمران)
?ناگفته پیدا است منظور از اراده و مشیت الهى در این آیه این نیست که خداوند؛ بدون حساب و بى دلیل، چیزى را به کسى مى بخشد و یا از او مى گیرد، بلکه مشیت او از روى حکمت و مراعات نظام و مصلحت و حکمت جهان آفرینش و عالم انسانیت است، گاه این حکومت ها به خاطر شایستگى ها است، و گاه حکومت ظالمان هماهنگ ناشایستگى امت ها است
⁉️سؤالی اینجا مطرح میشود که آیا خداوند به ستمگران حکومت مىبخشد؟یعنی ممکن است؛ کسانى از آیه فوق چنین نتیجه بگیرند که: هر کس به حکومتى مى رسد و یا از حکومت، سقوط مى کند، خواست خدا بوده، و نتیجه این سخن، امضاى تمام حکومت هاى جباران و ستمگرانِ تاریخ از قبیل حکومت معاویه؛ تا چنگیز و هیتلر و… مى باشد، و اتفاقاً در تاریخ نیز مى خوانیم که یزید(لعنه الله) هم، براى توجیه حکومت ننگین و ظالمانه خود به این آیه استدلال کرد
? توضیح اینکه:خداوند یک سلسله عوامل و اسباب براى پیشرفت و پیروزى در این جهان آفریده است، و استفاده از آثار این اسباب، همان مشیت خدا است. حال اگر افراد ستمگر و ناصالحى از آن وسایل و اسباب استفاده کردند و ملت هاى ضعیف و زبون و ترسو، به آن تن در دادند و حکومت ننگین آنها را تحمل کردند، این نتیجه اعمال خود آنها است، که گفته اند: هر ملتى لایق همان حکومتى است که دارد.
?و اگر ملت ها آگاه بودند و آن عوامل و اسباب را از دست جباران گرفته و به دست صالحان دادند، و حکومت هاى عادلانه اى به وجود آوردند، باز نتیجه اعمال آنها است که بستگى به طرز استفاده از عوامل و اسباب الهى دارد. معنای مشیت الهی این است.