#تفسیر_قرآن_کریم
(آیات ٢٧ تا ٣۰ سوره فجر)

? “یا ایتها النفس المطمئنة” نفس مطمئنه نفسی است که با ایمان به پروردگار و یاد او سکونت یافته و به مقام رضا رسیده است. چنین نفسى، هم اطمینان به وعده هاى الهى دارد، هم به راه و روشى که برگزیده، مطمئن است، هم در اقبال دنیا و هم در ادبار دنیا، هم در طوفان ها، و هم در حوادث و بلاها، و از همه بالاتر، در آن هول و وحشت و اضطراب عظیم قیامت نیز، آرام است.

? “ارْجِعِی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً”
منظور از بازگشت به سوى پروردگار به عقیده جمعى از مفسران، بازگشت به ثواب و رحمت او است، ولى بهتر آن است که گفته شود: بازگشت به سوى خود او است، یعنى در جوار قرب او جاى گرفتن، بازگشتى معنوى و روحانى نه مکانى و جسمانى.

?تعبیر به راضِیَه به خاطر آن است که: تمام وعده هاى پاداش الهى را بیش از آنچه تصور مى توان کرد، قرین واقعیت مى بیند، و آن چنان فضل و رحمت خدا شامل حال او مى گردد که یک پارچه رضا و خشنودى مى شود، و اما تعبیر به مَرْضِیَة به خاطر آن است که مورد قبول و رضاى دوست واقع شده است.

?چنین بنده اى، با چنان اوصاف، و با رسیدن به مقام رضا و تسلیم کامل، حقیقت عبودیت را که گذشتن از همه چیز در طریق معبود است دریافته، و در سلک بندگان خاص خدا گام نهاده، و مسلماً جائى جز بهشت براى او نیست.

?در تفسیر «البرهان» آمده است:
امام صادق (ع) فرمود: سورة فجر را در نمازهای واجب و نیز نماز مستحب خود بخوانید؛ چرا که این سوره، سورة حسین (ع) و مراد از «نفس المطمئنه» که از خداوند راضی خشنود و خداوند نیز از او خرسند است، حسین بن علی(ع) است.