#تفسیر_قرآن_کریم
(ادامه تفسیر آیات ٢٣ و ٢۴ آل عمران)

?توضیح می دادیم که چرا یهود از احکام الهی اعراض می کردند؟ آیه می فرماید؛ چون بر اساس یک فکر باطل، معتقد بودند: از نژاد ممتازى هستند و ارتباط ویژه اى با پروردگار دارند و از فرزندان و دوستان خاص خدا هستند. لذا مى گفتند:[ نَحْنُ أَبْناءُ اللّهِ وَ أَحِبّاؤُهُ] یا اینکه می گفتند جز چند روزى؛ آتش دوزخ به ما نمى رسد [ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النّارُ إِلاّ أَیّاماً مَعْدُودات ] و اگر مجازاتى داشته باشیم بسیار محدود است.

⁉️اما آیا ممکن است انسان دروغى بگوید و یا افترائى به خدا ببندد و بعد خودش تحت تأثیر آن واقع گردد، و به آن مغرور شود، آن چنان که قرآن در آیات فوق درباره یهود نقل مى کند؟ آیا این باورکردنى است؟

?پاسخ این سؤال چندان مشکل نیست؛ زیرا مسأله فریب وجدان از مسائل مسلّم روان شناسى امروز است که گاهى دستگاه فکر و اندیشه در پى اغفال وجدان برمى آید، و چهره حقیقت را در نظر وجدانِ خویش دگرگون مى سازد.

?بسیار دیده ایم افراد آلوده به گناهان بزرگى همچون قتل و سرقت، و یا اعتیادهاى گوناگون با این که زشتى اعمال خود را به خوبى درک مى کنند براى به دست آوردن آرامش کاذبِ وجدان، مى کوشند افراد و اجتماع و مشکلات را بهانه کنند و عمل خود را توجیه نمایند.

?به علاوه، این گونه افترائات و امتیازات دروغین را نسل هاى پیشین اهل کتاب درست کرده بودند و تدریجاً براى نسل هاى آینده که از واقعیت آگاهى چندانى نداشتند و براى کشف حقیقت به خود زحمت نمى دادند؛ به صورت عقیده مسلّمى در آمده بود.

♻️ادامه دارد..