#حدیث_روز
#حدیث_روز
حضرت امام سجّاد (ع) میفرمایند :
پس حقّ مادرت اين است كه بدانى او تو را در جايى حمل كرده است كه هيچكس فردى ديگر را در آنجا حمل نمیكند ، و از ميوه دل خود چيزى به تو خورانده است كه هيچكس به ديگرى نمیخوراند.
و با گوش و چشم و دست و پا و مو و پوست و خلاصه تمام جوارحش تو را حفاظت نموده و از تو نگهدارى كرده ،
و از اين كارش هم خرّم و شاد بوده، و در عين حال مراقب بوده ، و در ايّام باردارى هر ناگوارى و درد و سنگينى و غم و اندوهى را به جان خريده و تحمّل نمود ، تا آن موقعى كه دست قدرت الهى تو را از او فارغ ساخت و بر پهنه زمين آورد،
از آن به بعد خوش داشت كه تو سير باشى و او گرسنه ، تو پوشيده باشى و او برهنه ، تو سيراب باشى و او تشنه ،
و بر تو سايه بگستراند و خود در برابر آفتاب باشد ، و با سختى خود تو را به رفاه اندازد ، و با بیخوابى خود خواب را بر تو شيرين كند ، مادر اندرونش ظرف تو ، و دامنش محلّ آرامش تو ، و پستانش ظرف آب تو ، و جانش پناه تو بوده است.
و فقط بخاطر تو متحمّل گرم و سرد دنيا شده است ، پس به همان اندازه هم تو از او تشكّر كن، و آن را جز به يارى و توفيق خداوند نتوانى .
? تحف العقول، صفحه ۲۴۲، ۲۴۳