بنده از نوجوانی به روزه و نماز شب علاقه مند بودم؛ سال های بسیاری با آنها انس داشته ام که منشأ آثار و خیرات فراوانی برایم بوده اند. به تهجد و نماز شب عشق و علاقه ای زیاد در خود احساس می کردم، به طوری که خواب شیرین در برابر آن بی ارزش بود. این شور و عشق به حدی بود که گاهی خود به خود هنگام اقامه نماز بیدار می شدم و در شب هایی که خسته بودم دست غیبی مرا بیدار می کرد.

?حضرت آیت الله العظمی بهاءالدینی (ره)