خدایا! تو ما را بر این حرف ها ببخش.
26 اردیبهشت 1398
مگر می شود
به آن ربِ مهربان و عزیز
و دوستِ نزدیک و منتظر
یک لحظه تامل و توجه کرد و او همه وجود آدمی را نگیرد و اخذ نکند؟
به خدا قسم!
آتشِ عشق این خدای مهربان همه مجموعه های دل را فرا می گیرد و به سمت خود می برد
“اَخَذَت لَوعهُ مَحبتکَ بمَجامعِ قلوبهم”
این آتش میسوزاند. شوخی نیست!
ولی ما از این خدا آنچنان تصویری داریم که نگو
خدایی گردن کلفت و مقتدر
خدایی که فقط چوب می زند و اقتدار خودش را به رخ خلق الله می کشد.
همه خلق را خاک می کند، غرق می کند و به آتش میکشد.
خدایا!
تو ما را بر این حرف ها ببخش.
? از کتاب فوز سالک
صفحه 185- نوشته: استاد علی صفایی حائری (عین.صاد)