حضرت امام جعفر صادق علیه السلام：

خَرَجَ الحُسَينُ بنُ عَليٍ ذاتَ يَومٍ عَلي اَصحابِهِ فَقالَ بَعدَ الحَمدُ لِلّهِ جَلّ و عزّ و الصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ :
يا اَيُّها النّاسُ ، اِنَّ اللّهَ - وَ اللّهَ - ما خَلَقَ العِبادَ اِلّا لِيَعرِفوهُ ، فَاِذا عَرَفوه عَبَدوه ، فَاذا عَبَدوه استَغنَوا بِعِبادَتِهِ عَن عِبادَةِ مَن سِواهُ .
فَقالَ لَهُ رَجُلٌ : بِاَبي اَنتَ و اُمّي يَابنَ رَسولِ اللّهِ ، ما مَعرِفَةُ اللّهِ ؟
قالَ : مَعرِفَةُ اَهلِ كُلِّ زَمانٍ اِمامَهُم الّذي يَجِبُ عَلَيهِم طاعَتُهُ .

روزی حضرت امام حسین بن علی (علیهما السلام) نزد اصحاب خود آمد و بعد از حمد خدای عزوجل و صلوات بر حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) فرمودند：
ای مردم، قسم به خدا
خدا بندگان را نیافرید مگر برای اینکه معرفت به او پیدا کنند، پس وقتی معرفت او را یافتند، به عبادت او بپردازند، پس با بندگی او از بندگی غیر او بی نیاز شوند.

آنگاه مردی از ایشان پرسید:
پدر و مادرم فدای شما ای پسر رسول خدا، معرفت خدا چیست؟

حضرت فرمودند:
معرفت اهل هر زمانی امام خودشان را که اطاعت او بر ایشان واجب است.

?بحار الأنوار ، ج ۲۳ ص۹۳