? حضرت فاطمه زهرا (س) ?

? محمود بن وليد مي گويد: بعد از وفات پيامبر، حضرت فاطمه (س) هميشه به زيارت قبور شهداي اُحد مي‌آمد و کنار قبر حمزه گريه مي‌کرد. روزي به او گفتم: اي سرور زنان! به خدا سوگند گريه‌ي شما رگ‌هاي قلب مرا پاره کرد.حضرت زهرا (س) جواب فرمودند: اي ابو عمرو! سزاوار است که من گريه کنم؛ چرا که به مصيبت بهترين پدران مبتلا شده‌ام. آه، چقدر مشتاق رسول خدايم!…عرض کردم: آيا پيامبر قبل از وفاتش تصريحي به امامت حضرت علي (عليه‌السلام) کردند؟فرمودند : چقدر عجيب است! آيا روز غديرخم را فراموش کرده ايد؟!عرض کردم: بله، روز غدير بود؛ اما منتظر چيزي هستم که پيامبر اکرم (صلّي الله عليه وآله وسلّم) به شما فرموده باشد. حضرت زهرا (عليهاالسلام) با چند تأکيد فرمودند: خدا را شاهد مي‌گيرم که از او (صلّي الله عليه وآله وسلّم) شنيدم، که مي‌فرمود: امام علي (عليه‌السلام) بهترين کسي است که در بين شما به عنوان جانشين خود مي‌گذارم؛ او امام و خليفه‌ي بعد از من است و دو نوه‌ي من و نُه نفر از فرزندان حسين (عليه‌السلام) پيشوايان نيکويي هستند، که اگر از آنها پيروي کنيد، مي‌يابيد که آنها هدايت کننده‌ي هدايت شده‌اند؛ و اگر با آنها مخالفت کنيد، تا روز قيامت در بين شما اختلاف خواهد بود.عرض کردم: اي سرور من! پس چرا امام علي (عليه‌السلام) از حق خود کناره گيري کرد؟ فرمودند: اي ابا عمرو! پيامبر اکرم (صلّي الله عليه وآله وسلّم) فرمودند: مَثَل امام، مثل کعبه است؛ که بايد به سوي او آيند و او به سوي مردم نمي‌رود. سپس حضرت زهرا (عليهاالسلام) فرمودند: به خدا قسم اگر حق را به اهلش واگذار مي‌کردند و از خاندان پيامبر تبعيت مي‌کردند، هيچ دو نفري با يکديگر اختلاف نمي‌کردند و امر خلافت به تک تک جانشينان پيامبر (صلّي الله عليه وآله وسلّم) مي‌رسيد؛ تا قائم ما، نهمين فرزند از حسين (عليه‌السلام)، قيام مي‌نمود.

? بحارالانوار/ ج36/ ص352. به نقل از کفاية الاثر/ ص26