?بسم الله الرحمن الرحیم?

?حکمت 462?

?ربَّ مَفْتُون بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ.

?امام علی عليه السلام فرمود: ?بسيارند كسانى كه به سبب تعريف و تمجيد ديگران فريب مى خورند .
امام على عليه السلام، در عهدنامه مالک اشتر، مى فرمايد: ?ثمَّ رُضْهُمْ عَلَى أَلاَّ يُطْرُوكَ وَلاَ يَبْجَحُوكَ بِبَاطِل لَمْ تَفْعَلْهُ فَإِنَّ كَثْرَةَ الاِْطْرَاءِ تُحْدِثُ الزَّهْوَ وَتُدْنِى مِنَ الْعِزَّةِ ،? آنان را طورى تربيت كن كه ستايش بيهوده از تو نكنند و تو را براى اعمالى كه انجام نداده اى، تمجيد ننمايند! زيرا كثرت مدح و ثنا، خودپسندى و عجب به بار مى آورد و انسان را به تكبر و غرور نزديک مى سازد. همچنین امام عليه السلام، درباره صفات پرهيزكاران در خطبه همام مى فرمايد:? هرگاه يكى از آن ها را مدح و ستايش كنند از آنچه درباره او گفته شده به هراس مى افتد و مى گويد: من از ديگران به خود آگاه ترم و پروردگارم به اعمال من از من آگاه تر است. بارالها! مرا به سبب نيكى هايى كه به من نسبت مى دهند مواخذه مفرما! و مرا برتر از آنچه آن ها گمان مى كنند قرار ده و گناهانى را كه من دارم و نمى دانند ببخش .