پژوهشگر:طیبه داوری

استاد راهنما:سر کارخانم میریان

تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)

مدرسه علمیه نرجس خاتون(سلام الله علیها)شهرستان اصفهان

پاییز 1393

چکیده
این پژوهش به موضوع حیا در کلام علی (علیه السلام) با تکیه بر نهج البلاغه می پردازد.

حیا در کلام امیرالمومنین (علیه السلام) ، داراى جایگاه و اهمیت خاصى است و رابطه تنگاتنگى با زهد، عفت، تقوا، قناعت و ديگر مکارم اخلاقی دارد. رعايت حيا در حوزه های مختلف، سلامت فرد و جامعه را تضمین می کند و ارزش‏هاى متعالى انسانى را ارتقاءمی بخشد.

امروزه با گسترش روابط بشرى و تشكيل دهكده جهانى، ميزان آسيب‏ پذيرى افراد، بيشتر شده است، لذا بايد اصول و قواعدى براى حفظ اين‏گونه روابط در نظر گرفت. بهترين ضامن اجرايى براى مقرّرات دينى، شرم و حياست كه نقش پيش‏گيرى و هدايت جامعه و كنترل و بهينه‏سازى روابط را دارد. بر اين اساس، بحث از آن، ضرورى به نظر مى‏رسد.

وجه ديگر ضرورت بحث از حيا، برداشت نادرست بعضى مردم از اين مقوله ارزش‏مند و عدم تمايز حياى پسنديده از حياى ناپسند و روى آوردن به صفت كم‏رويى است كه مشكلاتى را براى آنان به وجود آورده است. پس لازم است معناى واقعى حيا، مرز حيا با خجالت و به تعبيری، حياى ممدوح و حياى مذموم تبيين شود و با توجه به عوامل ظهور حیا، موانع آن و آثار مترتب بر آن، گامی مؤثر در مسیر زندگی حقیقی برداشته شود.

از جمله یافته های تحقیق عبارت است از اینکه عوامل ظهور حیا عقل، ایمان، اعتقاد به علم الهی، ترس از خدا و موانع ظهور حیا از جمله: جهل، عدم تکرار، شکسته شدن حرمت، شرب خمر، پرحرفی و معصيت خدا است. آزادی و کرامت، ادب، عفت و پاك‏دامنى، برطرف شدن عیوب، ایمنی در روز قیامت و پاکی از گناهان را مهم ترین آثار این صفت می توان برشمرد.

کلید واژه ها: حیا، زهد، تقوا، ورع.

دسترسی به فایل  pdf   در پیوست زیر: