خدمت رسانی يكى از عالى‏ ترين تمايلات انسانى، احساسات و عواطف لطيفى است كه از اعماق جان او مى‏ جوشد و به صورت كمك و احسان و خدمت به هم‏نوع در صفحه زندگى تجلّى مى‏ يابد. همچنین بارزترين جنبه اجتماعى عبادت، خدمت به مردم و برآوردن نيازهاى آنان است. پيامبران الهى و امامان معصوم (علیهم السلام)، دلسوزترين و خدمتگزارترين انسان ها نسبت به جامعه بوده‏ اند و براى هدايت مردم و در آسايش بودن آنها مشكلات طاقت‏ فرسايى را به جان مى‏ خريده ‏اند. در روايات مختلف نيز بر اهتمام ورزيدن بر امور مسلمانان و رفع گرفتاريهاى آنها تأكيد فراوان شده است.

اسلام، زُهد صوفيانه به معناى از مردم بُريدن و كُنج عبادت گُزيدن را به شدّت رد كرده و مسلمانان را از آن باز داشته است. لذا مى‏ بينيم كه به جا آوردن نماز نيز - كه بهترين و نزديك‏ترين راه ارتباط با معبود است - به صورت دسته‏ جمعى توصيه شده است و فرد در كنار جمع، با خداى خويش خلوت كرده، راز و نياز مى‏كند.

 در این تحقیق خدمت رسانی در کلام الهی و معصومین در دو فصل بررسی شده که در فصل اول به حقیقت خدمت رسانی و در فصل دیگر به آثار ناشی از این صفت پسندیده، در دو محور فردی و اجتماعی اشاره شده است.

سود رسانی، گره گشایی، یاری به دیگران، احسان از جمله جلوه های خدمت رسانی هستند، و می توان پرورش روحی و تکامل معنوی، نشاط معنوی، جلوگیری از لغزش های ذلت بار، حمایت الهی، بزرگواری و سروری، را مهم ترین آثار فردی و اجتماعی این صفت برشمرد.

کلید واژه ها: خدمت رسانی، تعاون، اهتمام به امور مسلمانان.