خطبه 224 - خطبه در فضل اهل‌بيت و نكوهش زمانه خود
خطبه دویست‌وبیست‌وچهارم #نهج_البلاغه(خطبه 224 - خطبه در فضل اهل‌بيت و نكوهش زمانه خود)
بخش دوم: ویژگی‌هاى جامعه فاسد
وَ اعْلَمُوا -رَحِمَكُمُ اللَّهُ- أَنَّكُمْ فِي زَمَانٍ الْقَائِلُ فِيهِ بِالْحَقِّ قَلِيلٌ وَ اللِّسَانُ عَنِ الصِّدْقِ كَلِيلٌ وَ اللَّازِمُ لِلْحَقِّ ذَلِيلٌ؛ أَهْلُهُ مُعْتَكِفُونَ عَلَى الْعِصْيَانِ، مُصْطَلِحُونَ عَلَى الْإِدْهَانِ؛ فَتَاهُمْ عَارِمٌ، وَ شَائِبُهُمْ آثِمٌ، وَ عَالِمُهُمْ مُنَافِقٌ، وَ [فَارِئُهُمْ] قَارِنُهُمْ مُمَاذِقٌ؛ لَا يُعَظِّمُ صَغِيرُهُمْ كَبِيرَهُمْ، وَ لَا يَعُولُ غَنِيُّهُمْ فَقِيرَهُم.
بدانيد، خدايتان رحمت كناد، شما در زمانى هستيد كه
حق‌گويان در آن اندك‌اند و زبان‌ها در گفتن راست ناتوان و جويندگان حق بى‌مقدارند.
مردم اين‌زمان به نافرمانى از خدا كمربسته‌اند [و اهل سازش و مماشات در كارهاى خلاف‌اند].
جوانانشان بدخويند و
پيرانشان گنه‌كارند و
عالمانشان منافق‌اند و
قاريانشان سودجوى و چاپلوس‌اند.
خُردان بزرگان را ارج‌نمى‌نهند و
توان‌گران بينوايان را يارى‌نمى‌رسانند.