?? حکمت 415 نهج البلاغه

آن حضرت در وصف دنیا فرمود:

الدُّنْيا تَغُرُّ وَ تَضُّرُّ وَ تَمُرُّ.
دنیا مى‌فریبد و زیان مى‌زند و مى‌گذرد.

اِنَّ اللّهَ تَعالى لَمْ يَرْضَها ثَواباً لاَِوْلِيائِهِ، وَلا عِقاباً لاَِعْدائِهِ.
خداوند دنیا را به عنوان پاداش براى اولیائش و کیفر براى دشمنانش نپسندید.

وَ اِنَّ اَهْلَ الدُّنْيا كَرَكْب بَيْنا هُمْ حَلُّوا اِذْ صاحَ بِهِمْ سائِقُهُمْ فَارْتَحَلُوا.
اهل دنیا چون کاروانند که در اثناى فرودآمدن، کاروان‌سالارشان فریاد برمى‌دارد که کوچ کنند.