درآمدی بر انسان شناسی و نظام تربیتی از منظر صحیفه سجادیه
پژوهشگر:هاجر مومنی
استاد راهنما:سرکار خانم فرهادیان
تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)مدرسه علمیه نرجس خاتون(سلام الله علیها)استان اصفهان
تابستان1394
چکیده
زبان دعا که در صحیفه سجادیه برای تعلیم و تربیت شیعیان مورد استفاده قرار گرفته است، یکی از برترین شیوه های تربیتی است. این زبان به عنوان زبانی عاطفی – عقلانی، شور و شعوری دل انگیز در فرد می آفریند و او را به قصد تربیت رهنمون می سازد. رهنمودهای کلی و دستورالعمل های جزئی تربیتی صحیفه که مبتنی بر شالوده های بنیادین انسان شناختی و نگاه پیوسته به قصد عالی تربیت است به نظام تعلیم و تربیت اسلامی ساختاری منطقی و زیبا بخشیده است.
اگرچه ساختار به نحو مشخص در صحیفه نمود ظاهری ندارد، ولی نیازمند استنباطی است که بیشتر جنبه های آن را از نظر مبانی، اصول، اهداف و روش ها مشخص می سازد.
از آن جهت که تربیت صحیح و درست از دیر باز یکی از بزرگترین دغدغه های انسان بوده است، لذا این ضرورت ما را بر آن وا داشت که به گردآوری مطالب و مباحث تربیتی کتاب شریف صحیفه سجادیه، که مصون از هرگونه خطا و اشتباهی است پرداخته شود.
بنابراین رساله حاضر در خصوص صحیفه سجادیه مطرح شده است و سعی بر آن بوده با بهره گیری از روش علمی و تحلیل اسنادی، انسان شناسی ونظام تربیت اسلامی از حیث مبتنی، اصول، روش ها و اهداف، از طریق دعاهای این کتاب شریف مورد بررسی قرار گیرد.
کلید واژه ها: صحیفه سجادیه، نظام تربیتی، انسان شناسی، مبانی تربیت، اصول تربیت، روش های تربیت، اهداف تربیت.
دسترسی به فایلpdfدرپیوست زیر: