محیی الدین ابن عربی:
#دستورالعمل
#مکاشفه

حضرت شیخ اکبر محیی الدین در کتاب شربف « وصایا » می فرمایند:

علیک بالأذان لکل صلاة أو تقول ما یقول المؤذن إذا أذن.
و إذا أذنت فارفع صوتک فإن المؤذن یشهد له یوم القیامة مدی صوته من رطب و یابس و لو علم الإنسان ما فی الأذان لما ترکه … ولقد أذنت یوما فکلما ذکرت کلمة من الأذان کشف الله عن بصری فرأیت ما لها مد البصر من الخیر فعاینت خیرا عظیما لو رآه الناس العقلاء لذهلوا لکل کلمة و قیل لی هذا الذی رأیت ثواب الإذان.

بر تو باد به اذان گفتن برای هر نمازی و یا اینکه اگر مؤذنی اذان می گوید( مترجم:مثل مواردی که در مسجد برای نماز جماعت حضور داریم) آنچه موذن می گوید را بعد از تمام شدن کلمه مؤذن با حضور و خشوع بگو… روزی در حالی که مشغول اذان گفتن بودم هر کلمه ای را که ذکر می کردم خداوند پرده را از جلوی چشمانم برمی داشت . من خیر آن کلمه را می دیدم که تا جایی بود که چشم کار می کرد و خیر عظیمی را مشاهده نمودم که اگر عقلای از مردم آن خیر را می دیدند برای هر کلمه ی آن از هوش رفته و مبهوت می شدند و در آن حال به من گفته شد که این خیر عظم ثواب اذان است.

کتاب الوصایا ص 82 و 83