دعای هفتم صحیفه سجادیه
12 شهریور 1399
جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ. فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ.
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ
☘️ تنها به قدرت تو و حاكميت تو همهچيز برقرار است و بر حسب اراده تو تمام موجودات در مجاري خود جاري هستند و در صورت اراده تو، جملگي آنها بدونآنكه نهيشان كردهباشي ازكار بازميايستند!
☀️ در مهمات زندگي و گرفتاريهاي درد آور آن فقط تو فريادرس هستي ! فقط آنچه را كه تو سامان دهي و موانعي را كه تو برطرف كني رهايي از آنها حاصلميشود.
? دعای هفتم صحیفه سجادیه ، فراز دوم
(نيايش آن حضرت در كارهاي مهم)