دلنوشته انتظار . . . . .
دلنوشته انتظار . . . . .
«چرا اینگونه شده ایم…»
مولای غمديده‌ای داريم كه قرن‌هاست اسير زندان غيبت است.
خود ماهم حسابی اسيريم، اسير دنيا، دست به گريبان هواهای نفس و…
بزرگترين گرفتاريمان هم محروميت از آن يادگار پيامبر است.
محروميت از عدالت جهان‌گسترش
از شنيدن كلام روح‌بخشش
از چشيدن نگاه مهربانش،
از…….
چه بايد كرد؟
نه دل به حال او می سوزانيم!
نه غصه خودمان را می‌خوريم!
اگر راهی پيش رويمان نبود؛ می‌گفتيم چه كنيم كه علاجی نيست، راه نجاتی نيست!
حال آنكه اين بزرگترين درد عالم درمانی بسيار ساده و شدنی دارد.
درمانی كه به لطف خدا از هر پير و جوانی، از هر مرد و زنی برمی آيد و آن هم:
دعا بر تعجيل فرج است.
بی جهت نيست كه مولا برايمان پيغام فرستاده‌اند كه:
برای فرج من زياد دعا كنيد اين باعث گشايش شما هم هست.
بياييد برای آن مظلوم كاری كنيم، بياييد بيش از اين کوتاهی نکنیم و شرمنده امام زمان (عج) نشویم
کوتاه ترین دعا برای بزرگترین آرزو:
الّلهُـــمَّ عَجِّــــــلْ لِوَلِیِّکَــــــ الْفَــــــــرَج
〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
