روزی که کودک متولد میشود،مادر هزار امید می بندد به او وبه آینده اش.
هر روز آرزوهایی که برای خود در سر پرورانده و به آن ها نرسیده را در او تجسم میکند.
در هر مرحله از قد کشیدنش لذتی را می چشد، آمیخته به رنج.
همیشه چنین بوده و هست.
زمانی همین مادر دلبسته، چشم از قامت پسرش برگرفت و با سلام وصلوات روانه ی میدان نبرد کرد،جایی که هر لحظه اش بوی انتظار می داد و جدایی.
مادر چشم بست بر آرزوهای خود،تا روزی بر قامت رعنای فرزند شرم نکند که دل بستگی اش او را پایبند زمین کرده است.
چشم بست و اشک هایش را به دعای شبانه روزی پیوند زد.
اما گاه انتظار به فراق گره می خورد وباز مادر بود و شکوه های پنهانی و درد های ناگفته….

?| #دلنوشته‌مادرشهیدمحمدرضادهقان
#سالروزشهادت??
#رفیق_شهیدم?