دو نقطه ضعف در مجالس عزادارى!
:
?دو نقطه ضعف در مجالس عزادارى!
✍️استاد متفکر #شهید_مطهری
?يكى از نقاط ضعف اين است كه معمولًا، هم صاحبان مجالس و هم مستمعين آن چيزى را كه مى‌خواهند ازدحام جمعيت است.
? اگر جمعيت ازدحام بكند راضى است، اگر جمعيت ازدحام نكند راضى نيست. اين، نقطه ضعف است. اين جلسات كه براى اين نيست كه جمعيت ازدحام بكند يا نه! مگر ما مى‌خواهيم سان بدهیم؟ مگر ما مى‌خواهيم رژه برويم؟ هدف چيز ديگرى است. هدف آشنا شدن با حقايق و مبارزه كردن با تحريفات است.
? حالا اگر گوينده در مقابل اين نقطه ضعف قرار بگیرد، چه بكند؟
اگر بخواهد با اين نقطه ضعف مبارزه كند، حقايق را به مردم بگويد، با تحريفات مبارزه كند، با هدف صاحب مجلس و هدف مستمعين كه از جمع شدن دور يكديگر و از شلوغ شدن و از اينكه خودشان را زياد ببينند خوششان مى‌آيد، جور درنمى‌آيد. و اما اگر بخواهد به همین نقطه ضعف بیاندیشد و فقط در اين فكر باشد كه ما چه كار بكنيم كه جمعيتِ بيشتر جمع بشود. اينجاست كه يك عالم سر دوراهى قرار مى‌گيرد: از اين نقطه ضعف استفاده كنم، بهره‌بردارى كنم، به عبارت ديگر روى دوش اين جمعيت سوار بشوم، حالا كه اينها اين قدر احمق و نادان هستند و چنين نقطه ضعفى دارند، من هم از همين نقطه ضعف استفاده كنم؟ يا على‌رغم اين نقطه ضعف، من با آن مبارزه كنم، بروم دنبال حقيقت، چه كار دارم به اينكه اجتماع مى‌شود يا اجتماع نمى‌شود.
?نقطه ضعف دوم عوام الناس در مجالس عزادارى؛ اين مسأله شور و واويلا بپا شدن است.
?بايد منبرى حتماً در آخر ذكر مصيبت كند و در اين ذكر مصيبت هم نه تنها مردم اشك بريزند، اشك بريزند قبول نيست، بايد مجلس از جا كنده بشود، بايد شور و واويلا بپا بشود! من نمى‌گويم مجلس از جا كنده نشود، من مى‌گويم اين نبايد هدف باشد.
?من مى‌گويم اگر كسى در آن مسير صحيح با بيان حقايق و واقعيات بدون آنكه يك روضه دروغى بخواند، بدون اينكه جعلى بكند، بدون اينكه تحريفى بكند، بدون اينكه براى امام حسين اصحابى بسازد كه در تاريخ نبوده و خود امام حسين آنها را نمى‌شناسد چون وجود نداشته‌اند، بدون آنكه براى امام حسين فرزندانى ذكر كند كه چنين فرزندانى در دنيا وجود نداشته‌اند، بدون اينكه براى امام حسين دشمنانى در كربلا با نام و نشان بسازد، كه اصلًا چنين كسانى وجود نداشته‌اند، اگر اشكى از روى صداقت و حقيقت ريخت، شور و واويلا هم بپاشد، مجلس هم كربلا شد، بسيار خوب؛ ولى وقتى كه نبود، آن وقت ما بايد با امام حسين بجنگيم، دشمنى كنيم؟ دروغ ببنديم؟ دروغ بگوييم؟!
?حماسه حسینی (ج ۱ص ۱۱۵)
