✨ الذّکرُ قوتُ الأرواح
ذکر، غذای روح توست!

با دستان خودت، روحت را دفن میکنی، اگر به هر دلیل، غذایش را به او نرسانی… به همین دلیل است که نماز در هیچ شرایطی، حتی در بدترین بیماری ها، از انسان ساقط نمیشود!

✨ ذکر (اتصال به غیب) را که فراموش میکنی؛
کم کم، قلبت می میرد!
و قلب مُرده، فکــر را نیز می میراند!
آنوقت زندگی ات، پُر میشود از تصمیمات اشتباه، انتخاب ها و ارتباطات اشتباه …

✅ وقتی به قلبت غذا ندهی؛ شعورِ قلبت آهسته آهسته از دست میرود!
و چشم وا میکنی و می بینی؛
زندگی ات پُر شده از هوس ها و دلتنگی های بی ارزشی، که اساساً در شأن تو نیست!

? تسبیح … دور خدا گشتن است!
دور غیب، طواف کردن است!
و همین اتصال، دائماً به قلبت حیات می بخشد!
به قلبت شعور تزریق می کند!
و حفظت میکند از قدم گذاشتن در جاده هایی که بیراهه اند!