مربیان حلقه های تربیتی وظایفی به عهده دارند که بسیار مهم و قابل توجه است و موفقیت طرح در گرو توجه مربیان به این رسالت هاست.
مهمترین این وظایف به این شرح است:

۱-برقراری رابطه عاطفی بین خود و هریک از اعضای حلقه به طوری که فردِ مخاطب مربی را نزدیک ترین دوست و محرم ترین فرد بداند.

۲-تلاش برای ایجاد جوی صمیمی و عاطفی بین اعضای حلقه، به طوری که دیگر ۱۰ انسان جدا از هم نباشد بلکه چنان به هم متصل شده باشند که با یکدیگر انس و الفت گرفته و به آسانی حاضر به جدایی نباشند.

۳-برگزاری برنامه های پر شور و نشاط برای بچه ها، برنامه هایی همچون ورزش،مسابقه، تفریح، اردو و…(مخصوصا در دوران جذب)
برگزاری این برنامه ها تضمین حضور بچه ها در برنامه های حلقه است.

۴-برگزاری جلسات رسمی (در دوران جذب حداکثر هفته ای دوجلسه) همراه با تماس برای جلسه، پذیرایی، حضورغیاب و …که در این جلسات ابتدا ۱۰ دقیقه قرآن تلاوت شود سپس ۱۰ دقیقه داستان گفته شود و چند دقیقه هم به پرسش و پاسخ بگذرد.

۵-حضور مداوم در مسجد و پایگاه (مثلا ۵ شب در هفته) و تشکیل جلسات غیر رسمی با بچه های حلقه که خودشان داوطلبانه آن ساعت در پایگاه حضور یافته اند.

۶-برقراری ارتباط خصوصی با تک تک بچه ها برای شنیدن مشکلات و مسائل آنها و پاسخ دادن به پرسش های آنها یا مطرح کردن مسائلی که آن فرد خاص دچار آنهاست…
از طریق:
صبحت های خصوصی در مسجد…
قدم زدن در مسیر منزل…
تماس های تلفنی…
دعوت از فرد برای انجام کاری خاص در کنار مربی و ….