می‌توانی از تفریحت سودی ببری که خیلی‌ها از عبادت‌شان نمی‌برند!

چطور با نشاط و تفریح خودمان می‌توانیم آخرت به‌دست بیاوریم؟

یکی با تغییر نیت‌مان، یکی با تغییر نگاه‌مان!

 اگر نگاهت به بهار، محبت خدا به تو باشد، آن‌وقت بهار برایت یک فصل معنوی خواهد بود

 ۹۹درصد دینداری به نیت است!

امام علی(علیه السلام): آدم با «نشاط خودش» می‌تواند آخرت بخرد!

دنیا بر اساس نگاه و نیت ما تغییر خواهد کرد.

 اگر نگاه کسی به بهار، محبت خدا به خودش باشد، آن‌وقت بهار برای او یک فصل معنوی خواهد بود. آدم می‌تواند تعطیلات و تفریحاتش را با نیت خودش، سرشار از عبادت کند. همۀ اینها فرصت‌هایی برای بندگی است.

اگر نیت کسی در تعطیلات نوروز بهره‌گیری برای معنویتش باشد، خدا فضا را بر اساس نیت او نورانی خواهد کرد، و او از تفریحش سودی می‌برد که خیلی‌ها از عبادت‌شان نمی‌برند!

مهمترین کاری که ما در این عالم می‌توانیم انجام دهیم، نیت کردن است. نیت مؤمن از عمل او بهتر است(عده‌الداعی/۲۷) ما با نیت‌های خودمان خیلی بیشتر از اعمال و کارهای خوب‌مان می‌توانیم عالم را تحت تأثیر قرار دهیم.

ما برای تفریح خودمان هم می‌توانیم نیت قربه الی الله داشته باشیم. خُب شما که می‌خواهی به تفریح بروی، بگو: «خدایا! به‌خاطر تو به تفریح می‌روم!» روغن سوخته را نذر امامزاده کن؛ خدا از تو قبول می‌کند! البته بعضی‌ها نمی‌توانند این‌طور نیت کنند و می‌گویند: «من که به‌خاطر خودم دارم به تفریح می‌روم، چطور به‌خاطر خدا نیت کنم؟!»

 امیرالمؤمنین(علیه السلام) در ذیل آیه «وَ لا تَنْسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیا»(قصص/۷۷) فرمود: یعنی سلامتی، قدرت بدنی، جوانی، فراغت و نشاط خودت را فراموش نکن که تو با این‌ها می‌توانی آخرت بخری(امالی صدوق/۲۲۸) یعنی آدم با نشاط و تفریح خودش هم می‌تواند آخرت بخرد! یعنی به‌خاطر خدا به تفریح بروید و نشاط داشته باشید.

پیامبر(صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: اینکه با خانمت بشینی و صحبت کنی، ثوابش از اعتکاف در مسجدالنبی هم بالاتر است(مجموعۀ ورّام/۲/ ۱۲۲)

 چگونه با نشاط و تفریح خودمان می‌توانیم آخرت به‌دست بیاوریم؟ یکی بانیت خودمان و یکی هم با نگاه خودمان. مثلاً شُکر که این‌قدر ارزش دارد، وقتی در دل انسان می‌آید که نگاهش درست شود. خدا می‌فرماید همین‌که بنده‌ام بفهمد من این نعمت را به او داده‌ام، این‌را به‌عنوان شکر، از او قبول می‌کنم(کافی/۲ /۹۶)

 خانمی که در خانه غذا درست می‌کند، نیتش این باشد که «به‌خاطر خدا غذا درست می‌کنم؛ می‌خواهم به‌خاطر خدا به خانواده‌ام خدمت کنم» آن‌وقت چقدر این غذا نورانی و متفاوت می‌شود!

یکی از آثار معنویت این است که ایمان به غیب(چیزهای پنهان) داشته باشیم، و یکی از چیزهای پنهان، همین نور و اثر نیت اعمال است.

 شما می‌توانید با نیت خیر خودتان کلی ثواب بخرید. مثلاً نیت کنید که «ای کاش نوروز امسال می‌توانستم به حرم امام رضا(علیه السلام) بروم» یا «ای کاش در مشهد یک هتل داشتم و دو هزار نفر را در ایام نوروز به زیارت می‌بردم» اینها خیال‌پردازی نیست، اینها دعا و نیت خیر است و حدّی هم ندارد!

 خیلی بد است اگر ما فکر کنیم که مذهبی و دیندار بودن فقط به انجام رفتار خوب و مرتکب نشدن رفتار بد است؛ این شاید یک‌درصد ماجرا باشد ۹۹درصد دینداری به نیت است! البته این هم درست نیست که بگوییم «دلت پاک باشد، اگر رفتارت هم خراب بود اشکال ندارد!» دل پاک، به اصلاح رفتار اهمیت می‌دهد.

اگر ما دینداری را غالباً به نیت بدانیم، با نیت خودمان سفری خواهیم کرد که در مقام عمل هم توفیقات‌مان زیاد می‌شود.

 نیت کردن مثل دویدن و بازی بدون توپ در زمین فوتبال است. آن‌جاهایی که بدون عمل، نیت‌های خوب دارید و آن‌جاهایی که با اعمال سادۀ روزمرۀ خودتان نیت‌های خوب دارید، همان‌جاست که نورانی می‌شوید و توفیق اعمال ویژه و قدرت ترک گناه پیدا می‌کنید!

 اگر واقعاً «نیت خوب خیلی ارزش دارد» پس اول باید مسئولین مملکتی به این حرف گوش کنند و نیت خوب داشته باشند. و الا مردم حق دارند که بگویند: «اگر نیت این‌همه خیر و برکت دارد، خُب مسئولین مملکتی نیت قربه الی‌الله کنند و این‌قدر حقوق‌های بالا نگیرند!»

منبع:

سخنان آقای پناهیان حرم رضوی 
۹۵.۱۲.۲۶