?زندگینامه حضرت زینب سلام الله علیها

?ولادت

زینب (س) سومین فرزند مهد ولایت است که در سال پنجم یا ششم هجرے ( ۲ یا ۳ سال پس از ولادت امام حسین (ع) ) در مدینه چشم به جهان گشــود.

?نام گذارے

هنگامی‌که پیامبر (ص) از سفر بازگشته و خبر ولادت فرزند حضرت زهرا (س) را از حضرت علی (ع) شنیدند، فرمودند: « فرزندان فاطمه (س)، فرزندان منند ولی خداوند درباره آنان تصمیم می گیرد.» در همین هنگام جبرئیل نازل شد و پیام آ‌ورد که خداوند می‌فرماید: « نام این دختر را زینب بگذارید که این نام را در لوح محفوظ نوشته‌ام.» آن‌گاه رسول خدا زینب را گرفت و بوسید و گفت: « توصیه می‌ڪنم که همه، این دختر را احتــرام کنند، که مانند خدیجه ڪبـری است. »

نقل شده ڪه وقتی حضرت زینب را نزد رسول خدا حاضر ڪردند رسول خدا (ص) او را گرفت و به سینه ی شریفش چسبانید و صورت مبارڪ خود را به صورتش نهاد و بلند گریست (چنان ڪه) اشڪ از محاسن شریف ایشان جــــاری شد،حضرت فاطمه علیهاالسلام پرسید: (ای پدر گرامی) گریهات برای چیست؟

خدا نگریاند دو چشم شما را!، فرمـــود: ای دختر من، ای فاطمه! بدان ڪه بعد از تو و بعد از من این دختر، گرفتار_بلاها خواهد شد و مصیبتهای گوناگون بر وی وارد خواهد شد، در این لحظه حضرت فاطمه علیهاالسلام به شدت گریست و پرسید: ای پدر! ثواب کسی که بر او و مصیبت هایش گریه کند، چیست؟ فرمود: ای پاره تن من و روشنی چشمم! هر ڪس بر او و مصیبتهایش گریه کند، ثواب گریهاش مانند ثواب کسی است ڪه بر دو برادر او (حسن و حسین) گریه کند.

زینب (س) بیش از ۵ ســــال وجود رسول اکرم (ص) را درڪ نڪـــرد و در سال یازدهم هجرت، غم هجران جدّ بزرگوار خود، محمد مصطفی (ص) را بر جان نشاند. گویی پرواز رسول اڪرم آغاز محنت‌های زینب بود. چند ماه بعد غم فقدان مادرے که فخر زنــان عالم بود نیز بر جان خسته‌اش نشست و دل ڪوچڪش را در این مصیبت عظیم غصه‌دار ساخت. او که از وجود پیامبر اڪرم بهــره‌ها برده و در دامان مهر و عطوفت زهرای اطهر از جرعه‌های معرفت سیراب گشته بود، حدیث صبر و استقامت را در دفتر وجودش نگاشت؛ چرا که خبر مصائب و محنت‌هایی را ڪه در مسیر عمرش با آنها روبه‌رو می‌گشت از رسول خدا(ص) شنیده بود.

?زندگی مشترڪ زینب ڪبــری(س)

آن هنگام ڪه زینب به سالهای تشڪیل زندگی مشترڪــ نزدیڪ شده بود می‌دانست ڪهازدواج برای هر زنی حق طبیعی و شرعی است و روے گردانی از این سنت، خارج شدن از آئین پیامبر اسلام است.
زینب با ازدواج که عمل به سنت پیامبر خداست،‌ رسالت بزرگی را که بر دوش دارد فراموش نمی‌کند. او می‌داند ڪه باید در تمام صحنه ها و لحظه ها در ڪنـــار برادرش باشد. او می‌داند که به ثمر نشستن قیام حسین و شهادت عزیزانش، نیازمند آزادگے در اسارت، صبر و پایدارے،‌ و پیام رسای او به گوش تاریخ بشریت است.
از این رو زینب در قرارداد ازدواجش شــــرط همراهی با برادرش حسین را قید می‌ڪند تا از وظیفه مهم خود باز نماند. از شخصیتی متعهد به اسلام و دوستدار اهلبیت، چون عبدالله بن جعفر که به خواستگاری دختر علی آمده است، انتظارے جز پذیرش این شرط نیست. به هر صورت مراسم خواستگاری پایان می‌یابد و عبدالله بن جعفر به افتخار همسرے زینب ڪبری نائل می‌گردد.

?وفات

حضرت زینب سلام الله علیها، شیر زن دشت ڪربلا سرانجام پس از عمری دفاع از طریق حقه ولایت و امامت در [۱۵ رجب سال ۶۳ هجرى قمرى] و در ‌سن ۵۶ سالگی در ضمن سفرى ڪه به همراه همسر گرامیشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، به شهادت رسیده و بدن مطهر آن بانوى بزرگوار در همانجا دفن گردید.

مزار ملڪوتى آن حضرت (دمشق/سوریه)، اینڪ زیارتگاه عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام مى باشد.