سجّاده ی عشق
?سجّاده ی عشق
جناب آقای حاج ابراهیم اسفهلانی و حاج شیخ کاظم سهلاوی و حاج میرزا تقی زرگری و حاج قدیر زرچی تعریف می کردند:
در سال هایی که آقای حاج شیخ جعفر آقای مجتهدی در مسجد کوفه و سهله معتکف بودند و یا در ایران در منزل ما یا دوستان تشریف داشتند، دائم روزه دار و هیچ گاه تسبیح از دستشان جدا نمی شد و حالشان مثل حال شخص محتضر و کسی که هر لحظه در حال جان دادن است بود و معمولاً در اتاقی تنها زندگی می کردند، بدین صورت که در وسط اتاق و رو به قبله، سجاده ای پهن می کردند و تمام وقت بر روی این سجاده به عبادت و نماز و اذکار و اوراد و عزائم و توسل و گریه می پرداختند
و حتی اوقاتی که دوستان خدمت ایشان مشرف می شدند، همان طور بر سر سجاده نشسته بودند و مختصر جوابی می فرمودند و مجدد به خواندن نماز و قرآن و عبادت و توسل مشغول می شدند.
همچنین در این رابطه جناب آقای حاج علی اکبر خرم قزوینی فرمودند: در ایام سلامت آقای مجتهدی به یاد ندارم که ایشان حتی یک مرتبه به دیوار تکیه و یا پاهایشان را دراز کرده باشند، و ایشان تا قبل از بیماری، حتی برای استراحت و خواب هم، در حالت نشسته و بسیار مختصر می خوابیدند و می فرمودند:( در محضر حضرت، انسان خجالت می کشد)
?لاله ای ازملکوت جلد سوم صفحه۱۴۴