? سنگرسازان بی سنگر

? در زمستان سال 66 و در عملیات کربلای ده (مائوتِ عراق)، پُلی را بر روی رودخانه خروشان مرزی احداث کرده بودند. این پل، جاده اصلی منطقه عملیاتی را از مرز ایران به سمت عراق متصل مي‌کرد. عمدۀ تردد نیروها و انتقال امکانات جنگی از طریق همین راه مواصلاتی صورت مي‌گرفت. حتی ماشین آلات سنگین و نیز کفی‌هایی که تانک، نفربر، بلدوزر و … را با خود حمل بودند، از این پل عبور مي‌کردند. در بحبوحه عملیات و در اوج تردّد وسایل نقلیه، پل بزرگ فلزی، بر اثر طغیان رودخانه (و یا بمباران دشمن) از میان رفت و ارتبط عقبه منطقه عملیاتی قطع شد. ستون طویلی از خودرو‌های سبک و سنگین در راه مانده بودند و این ترافیک جاده، هدف و سیبل خوبی برای هواپیماهای عراقی بود.
برادران جهاد سازندگی (این سنگرسازان بی سنگر)، با تلاش شبانه روزی و طاقت فرسای خود، به سرعت و در کمترین زمان ممکن، پل دیگری زدند. آنها تعدادی لوله فلزی بزرگ و قطوری را در بستر رودخانه روی هم قرار داده و روی آنها را با خاک پوشانیدند. پل برای عبور و مرور وسایل نقلیه آماده شده بود.